Starostwo Powiatowe w Lęborku
ul. Czołgistów 5
84-300 Lębork
tel. (59) 863 28 10, (59) 863 28 24
e-mail: starostwo_lebork@poczta.onet.pl
www.powiat-lebork.com

Charakterystyka powiatu lęborskiego

Powiat lęborski leży w północno-zachodniej części województwa pomorskiego. Swym zasięgiem obejmuje obszar 707 km2, w tym: miasta Lębork i Łeba oraz trzy gminy wiejskie: Cewice, Nowa Wieś Lęborska i Wicko. Dogodne położenie geograficzne (północną granicę powiatu stanowi linia brzegowa Bałtyku, południową – północne krańce Pojezierza Bytowskiego), jeziora, bagna i lasy spowodowały, że jest on jednym z bardziej malowniczych regionów Województwa Pomorskiego. Dzikie, nie zmienione gospodarką człowieka zakątki, malownicze miejsca i interesujące formy krajobrazu dodają uroku temu miejscu. W bliskim sąsiedztwie znajduje się Słowiński Park Narodowy, uznany przez UNESCO Światowym Rezerwatem Biosfery.

Zdrowe powietrze, czyste i wolne od pyłów, łatwo przepuszcza promienie ultrafioletowe i podczerwone. Dla zdrowotnych warunków szczególnie w miejscowościach nadmorskich nie bez znaczenia jest zwiększona zawartość niektórych składników chemicznych zwłaszcza jodu występującego w powietrzu, wodzie i roślinności morskiej.

Gospodarka

Działalność gospodarcza powiatu oparta jest na jego naturalnych bogactwach. Podstawowymi dziedzinami jest: rolnictwo i przemysł spożywczy, drzewny, materiałów budowlanych, gospodarka morska oraz turystyka. Wzrost kontaktów z zagranicą zaowocował powstaniem firm z kapitałem zagranicznym: austriackim, holenderskim i szwedzkim. Wszechstronnej fachowej pomocy potencjalnym i działającym już w małym i średnim biznesie przedsiębiorcom udziela Lęborskie Centrum Wspierania Biznesu oraz lęborscy biznesmeni skupieni w Lęborskim Klubie Przedsiębiorców. W rolnictwie przeważają gospodarstwa do 20 ha stanowiąc 86,4 % wszystkich gospodarstw rolnych. Użytki rolne stanowią 47% powierzchni ogólnej powiatu, a lasy i zadrzewienia 38,5%. Do podstawowych upraw należą: zboża, ziemniaki, rzepak i rośliny pastewne.

Turystyka

Trudno przecenić rolę i znaczenie powiatu lęborskiego w turystyce. Ziemia Lęborska nazywana „Błękitną Krainą” i będąca „Perłą Bałtyku” Łeba przyciąga rokrocznie tysiące wczasowiczów. Powiat lęborski oferuje turystom nie tylko uroki leniwego plażowania. Polecamy również uprawianie turystyki aktywnej. Dla rowerzystów przeznaczona jest 160 kilometrowa, specjalnie przygotowana, trasa z Łeby przez Bytów do Miastka zwana „Szlakiem zwiniętych torów”. Miłośnicy pieszych wędrówek mogą poruszać się po wyznaczonych szlakach. Pasjonaci historii zobaczą wiele zabytków. Spełnimy również oczekiwania amatorów uprawiania sportów wodnych i wędkowania. A wszystko to w otoczeniu przepięknej, nie skażonej gospodarką człowieka przyrody, gdzie fantastyczne plenery znajdą fotograficy. Dla miłośników żeglarstwa przygotowano port jachtowy, który może przyjąć i zapewnić pełną obsługę 120 jednostkom różnych klas.Na wszystkich przyjezdnych czeka dobrze przygotowana baza noclegowa i gastronomiczna. Hotele, motele, pensjonaty, kwatery prywatne, campingi i pola namiotowe spełnią wymagania każdego. Mieszkańcy gmin wiejskich coraz częściej przyjmują turystów w gospodarstwach agroturystycznych. Obecnie jest w powiecie około 60 takich gospodarstw zlokalizowanych we wsiach Gminy Cewice: Bukowina, Kamieniec, Łebunia, Gminy Nowa Wieś Lęborska: Lubowidz, Łebień, Krępa Kaszubska i Gminy Wicko: Żarnowska, Nowęcin, Wrzeście, Sarbsk.

Do atrakcji turystycznych należą także imprezy kulturalne i sportowe organizowane w powiecie, umilające pobyt odwiedzających powiat gości. Największym powodzeniem cieszą się: Lęborskie Dni Kultury, Jarmark Odpustowy Świętego Jakuba, Ogólnopolski Konkurs Literacki im. M. Stryjewskiego, Międzynarodowa Enklawa Malarzy, Międzynarodowy Maraton Ekologiczny im. Tomasza Hopfera, Międzynarodowe Mistrzostwa Polski w Windsurfingu, Regaty „Żagle Polonii”, Ogólnopolski bieg Warty „Po Złocistej Plaży”. Fachowej pomocy turystycznej udzielają liczne biura i agencje turystyczne oraz wykwalifikowana kadra przewodników:

Lębork

Stolica powiatu – Lębork - położony jest w pradolinie Redy-Łeby, pomiędzy wzgórzami Pojezierza Kaszubskiego, a Wysoczyzną Żarnowiecką . Zajmuje powierzchnię 18 km2 i liczy 37 tys. mieszkańców.

Miasto posiada dogodne połączenie komunikacyjne, leży przy drodze krajowej nr 6 łączącej Szczecin z Gdańskiem. Dużym atutem miasta jest położenie. Obfitość zieleni, pobliskie jeziora, gleby tworzące urozmaiconą mozaikę i nieskażone środowisko to idealne miejsce na piesze i rowerowe wędrówki.Lębork posiada niewątpliwe walory krajobrazowe i przyrodnicze. Od północy i południa otoczony jest częściowo zalesionymi stokami wzgórz morenowych o mocno pofałdowanej rzeźbie. W bliskim sąsiedztwie znajduje się Jezioro Lubowidzkie będące wspaniałym miejscem do uprawiania sportów wodnych i wędkowania.

Obecność: bazy noclegowej (hotel, motel, zajazd), restauracji i gastronomii oraz punktów informacji turystycznej w pełni zaspokaja potrzeby turystów. Miasto posiada wiele zabytków. Lęborska starówka to miejsce gdzie znajdują się liczne kamieniczki mieszczańskie z końca XIX w. i z początku XX w. zbudowane w stylu secesyjnym i eklektycznym. Ulubionym miejscem spacerów lęborczan i głównym traktem handlowym jest ulica Staromiejska. Duży fragment ulicy zachował się w nie zmienionym stanie od początków wieku, a druga jej część od 1997 r. została zmodernizowana. Postawiono stylizowane latarnie, ławeczki, gazony a stylową kostkę brukową dostosowano do starej zabudowy. Niedaleko Placu Pokoju wznosi się gotycki kościół p.w. św. Jakuba z XIV w., w którym zachował się barokowy ołtarz, rokokowa ambona i tabernakulum z kości słoniowej. Nieopodal Placu znajduje się również Zamek Krzyżacki z II połowy XIV w. wielokrotnie przebudowywany, a obecnie stanowiący siedzibę Sądu Rejonowego.

Ciekawymi obiektami zabytkowymi w stylu neogotyckim są: gmach poczty z 1905 r. (niedawno odrestaurowany) i ratusz z 1900 r. (obecnie siedziba Urzędu Miejskiego). Ozdobą ratusza są witraże z herbami miejscowej szlachty, znajdujące się w tzw. Sali Rajców i na klatce schodowej. W kilku punktach miasta zachowały się fragmenty murów obronnych z XIV w. oraz baszty stanowiące niegdyś integralną część systemu obronnego Lęborka. Na dawnym przedzamczu można obejrzeć młyn i tzw. Dom Młynarza zbudowany w XV w., oraz Spichlerz Solny z XVI wieku. Warty obejrzenia jest również kościół p.w. NMP Królowej Polski z II poł. XIX w. bogaty w przepiękne malowidła.

Malowniczo prezentuje się zalesione Wzgórze Czartoryja, na którego szczycie stoi charakterystyczna, przypominająca zamek wieża ciśnień, z której wspaniale widać panoramę miasta. Ciekawą ucztę duchową, miłośnikom starych, cennych przedmiotów, zapewnia wizyta  w muzeum znajdującym się przy ul. Młynarskiej 14/15. Na jego froncie umieszczono tablicę pamiątkową, informującą, że właśnie tutaj w 1860 r. przyszedł na świat jeden z konstruktorów telewizji – Paul Nipkow.

ŁEBA

Łeba to przepiękne miasto turystyczne na polskim wybrzeżu. Położona pomiędzy dwoma jeziorami: Łebsko i Sarbsko u ujścia rzeki Łeba do morza, w bliskim sąsiedztwie Słowińskiego Parku Narodowego, zajmuje powierzchnię 15 km2 i liczy niewiele ponad 4.000 mieszkańców związanych głównie z rybołówstwem i turystyką. Nadmorskie położenie, otoczenie jezior i lasów sosnowych oraz zdrowy mikroklimat sprawiają, że znana jest przez turystów i wczasowiczów nie tylko w Polsce, nazywana „Perłą Bałtyku”, a przez niektórych okrzyknięta nawet „Letnią Stolicą Polski”.

Przebywającym tu turystom i wczasowiczom oferuje: luksusowe hotele, ośrodki wypoczynkowe, przytulne pensjonaty, kwatery prywatne. Dla lubiących obcować bliżej z naturą - campingi i pola namiotowe. Zróżnicowana baza turystyczna ma sprawić, że każdy może tu wypocząć zgodnie ze swoimi oczekiwaniami. Wybudowany w 1998 roku ze środków funduszu PHARE i miasta Port jachtowy – marina może przyjąć ponad 120 jednostek różnych klas, w tym jachty żaglowe o długości do 18 m i motorowe do długości 24 m. Miejsca postojowe umożliwiają skorzystanie z przyłączy wody i energii elektrycznej oraz pełnej obsługi żeglarzy.

Łeba nie posiada wielu zabytków, ale istniejące swoją atrakcyjnością miejsca równoważą braki ilościowe. Należą do nich:

• kościół rybacki z 1683 roku z wieżą z 1763 roku,
• ruiny gotyckiego kościoła św. Mikołaja,
• domy rybackie z XIX w.,
• hotel Neptun – dawny dom zdrojowy z początków XX wieku.

Turyści odwiedzający miasto mają wiele możliwości spędzenia wolnego czasu:

• wyprawy na ruchome wydmy, do Słowińskiego Parku Narodowego,
• zwiedzanie wyrzutni rakiet Rheintochter, Rheinbote,
• rejsy wycieczkowe po morzu i jeziorze,
• przejażdżki konne i bryczkami,
• przejażdżki bajkową kolejką, rowerami,
• spektakle filmowe i teatralne, festyny,
• wędkarstwo morskie,
• pływanie kajakami, rowerami wodnymi, windsurfing,
• korty tenisowe i wiele innych atrakcji.

Z myślą o miłośnikach turystyki pieszej przygotowano szlaki turystyczne:

• Czerwony z Łeby do Rowów, długości 40 km, biegnący przez ruchome wydmy oraz wzdłuż północnego brzegu jeziora Gardno,
• Żółty z Łeby do Gardny Wielkiej, długości 40 km, biegnący wzdłuż wschodniego brzegu jeziora Łebsko do Żarnowskiej, dalej przez wieś: Gać, Izbicę, Kluki, Smołdzino, oraz wzdłuż Góry Rowokół do wsi Gardna Wielka,
• Zielony, długości 17 km, biegnący przez: plażę z Łeby, Wydmę Łącką, Górę Łącką i Rąbkę do Łeby.

Wypoczynek w Łebie to również możliwość korzystania z uroków Słowińskiego Parku Narodowego, który jest trzecim co do wielkości parkiem narodowym w Polsce, ujętym na liście parków o znaczeniu międzynarodowym. Niepowtarzalne wartości przyrodnicze sprawiły, że w 1977 r. SPN został uznany przez UNESCO za Światowy Rezerwat Biosfery. Obszar parku o powierzchni 18.247 ha charakteryzuje środowisko lądowe i morskie, lasy i torfowiska stwarzające świetne warunki dla rozwoju fauny i flory. Występują tu najrozmaitsze gatunki ssaków, ponad 200 gatunków ptaków i rzadkie okazy roślin. Na terenie rezerwatu można spotkać orła bielika, bociana czarnego, kruka, borsuka. Przez teren parku przebiegają cztery specjalnie oznakowane ścieżki dydaktyczne i trzy szlaki turystyczne: czerwony, żółty, zielony. Obok SPN i szerokich piaszczystych plaż występują największe w Europie strome zbocza ruchomych wydm rozciągniętych nad Bałtykiem, które powstały z akumulacji piasku wyrzucanego na brzeg przez fale morskie. Przesuwające się z szybkością 3-10 m rocznie piaski usypują wzgórza o wysokości od 30-40 m i zasypują wszystko co znajdzie się na ich drodze.

Łeba jest miastem słynącym ze sportów wodnych. Tu odbywają się każdego lata międzynarodowe mistrzostwa w windsurfingu w tym mistrzostwa Europy i Świata, regaty żeglarskie „Optymistów” i największe morskie regaty w klasie „Omega” – Żagle Polonii. Szczególne walory – naturalne płytkie akweny i wiatr wiejący przez 360 dni w roku stwarzają idealne warunki dla funkcjonowania szkół żeglarstwa deskowego. Jedna z nich – „Habenda” na Jeziorze Sarbskim ma już 12-letnią tradycję. Tam też działa jeden z pierwszych polskich klubów windsurfingowych – Łebski Klub Żeglarski założony w 1991 roku przez Brunona Hokusza – inicjatora rozwoju żeglarstwa deskowego. Łebski Klub Żeglarski jest organizatorem Mistrzostw Grand Prix Amatorów i Maratonów Windsurfingowych. W Łebie szkolą się mistrzowie świata w tej dziedzinie sportu z Wojtkiem Brzozowskim i Dorotą Staszewską na czele. Windsurfing w Łebie uprawia się od wczesnej wiosny do późnej jesieni.

Łeba to również centrum polskiego wędkarstwa morskiego. W Łebie ma ono swą osobną historię. Jego tradycje sięgają lat siedemdziesiątych. Pierwsi miłośnicy połowów na otwartym morzu wypływali z rybakami pojedynczo i sporadycznie, pokonując niezwykle zawiłe przepisy prawne. Pierwszym amatorem wędkarstwa morskiego był bakteriolog gdański – doktor Alfred Samet – legenda wędkarskiej braci, który po karkołomnych staraniach uzyskał zgodę na wędkowanie przy polskich brzegach z kutra rybackiego. Posiadał już pewne doświadczenia z podobnych wypraw na wodach Norwegii i odpowiedni sprzęt. Było to jeszcze w czasach, gdy niektóre kutry łowiły dorsze na haki z przynętą. Jeżeli wędkarzowi udało się zdobyć wymagane zezwolenia i dokumenty, mógł brać udział w takich wyprawach. W latach dziewięćdziesiątych odstąpiono od rygorystycznych wymogów prawnych i wędkarstwo morskie nagle zaczęło się bujnie rozwijać. Amatorów wypraw przybywa do dnia dzisiejszego. Na dorsze trzeba wypłynąć co najmniej sześć mil morskich od brzegu, w rejony gdzie dno jest kamieniste, lub gdzie na dnie spoczywają wraki. Stamtąd pochodzą największe złowione dotychczas na wędkę sztuki. Okazy kilkunastokilogramowe nie należą do rzadkości, a bywają też większe.

W porcie Łeba kilka jednostek specjalizuje się w wyprawach morskich z wędkarzami na pokładzie. Mają one odpowiednie środki bezpieczeństwa i wypływają na jednodniowe wycieczki w pasie sześciu do dwunastu mil morskich od brzegu. Szyprowie, którzy kierują tymi jednostkami to doświadczeni rybacy, znający łowiska i strukturę dna morskiego. Taki połów pozostaje w pamięci na długo i budzi marzenia o kolejnych rejsach. Łeba jest obecnie największym centrum wędkarstwa morskiego w Polsce. Posiadamy możliwość zorganizowania ryb dla 200 zawodników jednocześnie na najobfitszych łowiskach Bałtyku. Miasto od 2000 roku było współorganizatorem kilku imprez sportowych o międzynarodowym zasięgu. Wyprawy wędkarskie amatorów odbywają się przez cały rok.

GMINA CEWICE

Gmina Cewice położona jest w południowej części powiatu lęborskiego. Leży na Pojezierzu Kaszubskim z wyjątkiem krańców zachodnich i południowych zaliczanych do Wysoczyzny Polanowskiej. Obejmuje obszar 188 km2 na którym zamieszkuje ponad 7.000 osób. Gmina Cewice to teren Kaszub, stąd tradycje kaszubskie są tu szczególnie pielęgnowane. Czynnikiem decydującym o turystycznej atrakcyjności Gminy są jej walory przyrodniczo-krajobrazowe, zabytki kultury materialnej i przyrodniczej, bogate w ryby akweny wodne i pełne runa leśnego lasy. Na obszarze Gminy leżą czyste jeziora: Święte, Osowskie, Oskowo, Brody, Kamieńskie. Przepływają rzeki: Bukowina, Okalica, Unieszynka, Struga Krępkowicka, w których można nierzadko złowić pstrągi. Zwolennicy spędzania wolnego czasu na wsi na pewno będą zadowoleni spędzając urlop w gospodarstwach agroturystycznych w miejscowościach: Bukowina, Kamieniec, Łebunia. Godne polecenia uwadze odwiedzających Gminę turystom jest:

• dwór i park w Cewicach z XIX w. z zabytkowym drzewostanem buków i lip,
• cmentarzysko płaskie ludności kultury pomorskiej i głaz narzutowy w Maszewie,
• kościół p.w. Michała Archanioła– z 1870 r. w Łebuni,
• ślady osady z okresu kultury łużyckiej i wczesno - średniowiecznej, cmentarzysko kurhanowe kultury łużyckiej w Siemirowicach,
• spichlerz w Osowie – z 1840 r., oraz 400 –letni dąb obrzędowy, 500-letni dąb szypułkowy,
• kościół w Bukowinie p.w. Narodzenia NMP– z 1715-1731 r.,
• ślady osady – siedliska ludności pomorskiej w Unieszynie – pochodzącego z wczesnej epoki żelaza i środkowego okresu lateńskiego, ślady wczesnośredniowiecznej osady,
• cmentarzysko z okresu kultury łużyckiej w Unieszynku,
• kościół p.w. Antoniego Padewskiego z 1890 r., dworek myśliwski drewniany z lat 30, XX w., 700-letni dąb szypułkowy „Świętopełk” w Krępkowicach,
• cmentarzysko ludności kultury pomorskiej z grobami skrzynkowymi w Popowie – (wczesna epoka żelaza).

GMINA NOWA WIEŚ LĘBORSKA

Gmina Nowa Wieś Lęborska położona jest w środkowej części powiatu lęborskiego w czystej ekologicznie strefie otaczającej Lębork. Dominującą dziedziną gospodarki Gminy jest rolnictwo. Działalność przemysłowa oparta jest o małe i średnie przedsiębiorstwa produkcyjne oraz rozwiniętą sieć zakładów usługowych. Zajmuje obszar 270 km2 na którym mieszka 12.000 mieszkańców. Gmina Nowa Wieś Lęborska w większości położona jest w obrębie Pobrzeża Kaszubskiego, które tworzy tu wielkie zakole pradoliny i rzeki Łeby oraz częściowo na obszarze plejstoceńskiej wysoczyzny Pojezierza Kaszubskiego. Krajobraz Gminy urozmaicają przepływające rzeki: Łeba, Kisewa, Okalica, i Pogorzelica. Najciekawszym miejscem wypoczynku i rekreacji jest rynnowe Jezioro Lubowidzkie o powierzchni 168 hektarów wraz z przyległymi wzgórzami porośniętymi lasami. Doskonałe warunki klimatyczne, nieskażone powietrze, naturalna osłona leśna pełna zwierzyny (wydzielonych jest 8 obszarów łowieckich o łącznej powierzchni 7.175 ha) i grzybów to główne atuty Gminy dające szansę rozwoju turystyki i agroturystyki. Przez obszar Gminy biegną szlaki turystyczne:

• szlak rowerowy z Miastka do Łeby
• szlak zielony biegnący z Łeby przez Krępę Kaszubską, Janowice, Janowiczki, Redkowice, Nową Wieś Lęborską do Lęborka.

Znajduje się także ścieżka dydaktyczno-przyrodnicza prowadząca od Szkoły Podstawowej w Leśnicach w głąb lasu o długości około 3 kilometrów. Przebywając w Gminie, warto odwiedzić liczne zabytki:

• dwory w: Leśnicach, Janowicach i Darżewie pochodzące z końca XVIII wieku,
• Kaplicę Grobową z przełomu XVII i XIX w. w Garczegorzu,
• zabytkowe kościoły w: Łebieniu z 1891 r., Janowicach z 1882 r., Garczegorzu z 1840 r., Chocielewku z lat 1914-1918, Leśnicach z początku XX w., Lubowidzu z 1909 r., Małoszycach z 1875 r., Nowej Wsi Lęborskiej z połowy XIX w.

Miłośnikom przyrody proponujemy zobaczyć:

• lipy drobnolistne w: Krępie Kaszubskiej, Tawęcinie i Redkowicach,
• wiązy polne w Tawęcinie,
• jarząb szwedzki w Krępie Kaszubskiej,
• dęby szypułkowe w Redkowicach,
• polodowcowy głaz narzutowy znajdujący się w wąwozie leśnym przy drodze do Łowcza,
• torfowisko „Czarne Bagno Karolinka” położone w miejscowości Żelazkowo (zalegający tam torf posiada właściwości lecznicze),
• kolonie czapli siwej w miejscowości Chocielewko.

W miejscowości Krępa Kaszubska (na trasie Lębork-Łeba) znajduje się cmentarz więźniów obozu koncentracyjnego Stutthof zamordowanych przez SS–manów w czasie marszu ewakuacyjnego. W miejscowościach: Wilkowo i Czarnówko znajdują się stanowiska wykopaliskowe. Pochodzące z nich eksponaty można obejrzeć w Muzeum w Lęborku.

GMINA WICKO

Gmina Wicko leży w pasie nadmorskim Pomorza Zachodniego w północnej części powiatu lęborskiego. Część obszaru Gminy znajduje się w granicach Słowińskiego Parku Narodowego, a cały - w jego otulinie (strefie ochronnej). Zajmuje obszar 216 km2 na którym zameldowanych jest 5.500 mieszkańców. Najważniejszą gałęzią gospodarki na terenie gminy jest rolnictwo. Użytki rolne zajmują obszar 10.556 ha w tym grunty orne 6.059 ha. Lasy i zadrzewienia to 30% powierzchni Gminy. Bliskość morza, Słowińskiego Parku Narodowego, urozmaicona rzeźba terenu, duże powierzchnie lasów, czyste środowisko, zabytki kultury, to główne turystyczne walory Gminy Wicko. Na terenie Gminy zarejestrowane są 24 pomniki przyrody, m.in. dęby i buki. Okoliczne lasy słyną z obfitości runa leśnego i zwierzyny łownej ( wydzielone są 4 ośrodki łowieckie ). Jedną z podstawowych form konserwatorskiej ochrony przyrody są prawnie uznane rezerwaty przyrody. Na terenie Gminy są to rezerwaty:

• florystyczny „Nowe Wicko” o pow. 24,49 ha na zarośniętym jeziorze, uznany prawnie w 1984 roku. Głównym elementem rezerwatu jest reliktowy gatunek atlantycki woskownicy europejskiej (Myrica gale). Wyróżniono tu także roślinne zespoły: trzcinowy i wierzbowy. Rezerwat umożliwia obserwowanie sukcesji roślin na zarośniętym jeziorze. Jest również ostoją zwierzyny.
• torfowiskowo – leśny „Las Górkowski” o pow. 99,36 ha, uznany prawnie w 1984 roku. Rezerwat ten, w rozległym terenie rolniczym doliny rzeki Łeby, stanowi interesującą enklawę leśną, bowiem na torfowisku niskim turzycowo-szuwarowym wytworzyły się: bór wilgotny i bór mieszany wilgotny.
• leśno-wydmowy „Mierzeja Sarbska” o powierzchni 546,95 ha ( w tym 227,17 ha w gminie Choczewo) uznany prawnie w 1976 roku. Swoją strukturą stanowi jakby przedłużenie Słowińskiego Parku Narodowego. Występują tu zalesione wydmy, których wysokość dochodzi do 24 m. n.p.m. Charakterystyczny jest pasmowy układ roślinności od wydmowej poprzez leśną (borową) aż do bagiennej nad Jeziorem Sarbsko.

Wielu mieszkańców takich miejscowości jak: Nowęcin, Żarnowska, Ulinia czy Sarbsk prowadzi gospodarstwa agroturystyczne oferując ciekawe formy spędzania wolnego czasu (spacery po lesie, przejażdżki konne, wędkowanie i żeglowanie po Jeziorze Łebsko, korzystanie ze szlaków rowerowych, nauka windsurfingu).

Miłośników koni Gmina zaprasza do spędzenia wczasów w siodle w Ośrodku Hipicznym w Nowęcinie. Liczne pensjonaty, ośrodki, campingi i usytuowane w przeważającej większości na terenach leśnych domy wypoczynkowe są doskonale przystosowaną bazą noclegową i wszystkim turystom gwarantują wspaniały wypoczynek. Warto zobaczyć zabytki kultury

• Nowęcin – pałac murowany z XVI w, z gotyckimi piwnicami, rozbudowywany aż do XX wieku, zachowane fosy obronne oraz kaplicę grobową z XIX w.,
• Roszczyce – barokowy kościół filialny p.w. NMP z 1659 roku, dwór z 1848 roku,
• Charbrowo – pałac z 1660 r., przebudowany w XIX w. i w 1900 r., grobowiec przy pałacu z pierwszej połowy XIX w., kościół p.w. św. Józefa Oblubieńca z 1669 r.,
• Zdrzewno – wiatrak murowany z 1765 r. przebudowany w drugiej połowie XIX w., pałac i park z 1856 r.,
• Białogarda – kościół parafialny p.w. św. Jana Chrzciciela z 1890 r., zachowane fragmenty wału z fosą grodziska księcia Racibora,
• Ulinia – zespół pałacowo-parkowy z 1924 r., stary cmentarz ewangelicki z końca XIX w.,
• Sarbsk – kościół parafialny p.w. św. Anny, budowany z kamienia, z 1925 r.,
• Szczenurze – dworek z 1882 r.,
• Wicko – dwór z XVII-XVIII w.